Terwijl wereldwijd de berichtgevingen over de economische crisis de toon bepalen overheerst in Israel de zaak Gilad Shalit. Geen dag gaat voorbij of de zaak over de ontvoerde soldaat bepaald de hoofdpagina’s van de Israëlische dagbladen. Geen dag gaat voorbij of je pikt op straat, in de bus op de markt een conversatie op over Gilad. In Jeruzalem vindt men vrijwel overal posters en stikkers die de vrijlating van Gilad eisen. Gilad Shalit is niet zomaar een gevangene. Hij werd verheven tot nationaal icoon.
De overgrote meerderheid van Israëli’s identificeert zich met de soldaat die bijna 1000 dagen in gevangenschap zit. Gilad is nu familie van iedereen. Hij telt nu 5.500.000 broers en zussen.
Desondanks bestaan er 2 opiniestromingen in de maatschappij. Sommige mensen vinden dat alle toegevingen mogelijk moeten zijn om Gilad te bevrijden. Israël heeft steeds ethische waarden hoog in het vaandel houden. Het bevrijden van haar gevangen was steeds een top - prioriteit. Anderen begrijpen wel dat de familie Shalit er alles aan doen om hun zoon terug te krijgen en respecteren hun engagement. Zij zijn echter van mening dat tijdens de onderhandelingen rekening moet worden gehouden met de staatsbelangen en meer bepaald met de veiligheid van de burgers. Sommige ‘ rode lijnen’ mogen volgens hen, onder geen beding worden overschreden.
Gisteren zijn de onderhandelingen met Hamas afgesprongen. De hoop op een naderende vrijlatingen zijn hiermee drastisch gekrompen. De ouders van Shalit hebben een nieuwe teleurstelling moeten doorstaan. Ik ben daarom vandaag een bezoek gaan brengen aan de protest - tent die voor de ambtswoning van de Eerste Minister is geplant. Er waren zo’n 30-50 tal aanwezigen waarbij veel journalisten, organisatoren van steungroepen en gewone mensen die hun steun wensten te betuigen aan de familie van Gilad. Gedurende mijn gesprekken met verschillende mensen borrelden de tegenstellingen in visie weer helemaal op. Maar éénieder had wel enorm veel respect voor de ouders en hadden maar 1 doel voor ogen: de vrijlating van Gilad.
Verbazingwekkend was ook de delegatie van Druzen en Moslims die hun steun kwamen betuigen aan de vader van Gilad. Sommige sceptici stelden aan de delegatie de vraag waarom ze niet eerder in actie kwamen. De leiders van de delegatie gaven echter een vluchtig antwoord die de aanwezigen niet echt hebben kunnen overtuigen.
Ik had de eer om een aantal woorden uit te wisselen met de moeder van Gilad. Het is duidelijk dat de ouders de wanhoop voorbij zijn. Ze hebben de steun van het grote publiek nodig. Niet enkel in Israël maar vooral in buitenland. Mensen uit België en Europa kunnen, ondanks de grote afstand die ons scheidt, heel veel doen. Contacteer jullie lokale politici. Contacteer internationale organisaties zoals de Rode Kruis om de vrijlating te eisen. We kunnen enkel Gilad bevrijden door druk te zetten op al diegenen die invloed kunnen uitoefenen op Hamas.
Het vergt niet veel tijd en energie….
Wat zouden jullie doen moesten jullie zoon of dochter al 1000 dagen gevangen zitten terwijl jullie totaal in het ongewisse zijn?
Interessante blog voor een totale buitenstaander als ik (nee, we kennen elkaar niet). Ik hoop dat je mijn nieuwsgierigheid niet slecht opneemt, en kijk uit naar nieuwe updates.
BeantwoordenVerwijderenDiederik, Herentals
Hey Diederik,
BeantwoordenVerwijderenNeen, ik neem je nieuwsgierigheid niet verkeerd op. Wel integendeel, ik vind het leuk dat mensen belangstelling tonen om eens een ander beeld te krijgen van Israël.
Heb je bepaalde opmerkingen of vragen, laat gerust een bericht achter.
Groetjes,
Motti